Kejayaan Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah

Blog ini diwujudkan melalui ulasan artikel dalam buku“ 66 Usahawan Malaysia”, “Jutawan Malaysia: Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah (Kumpulan Sunway)’, dan artikel “Berita Harian-Pengalaman Tan Sri Jeffrrey memberi motivasi kepada pelajar”

       Daripada artilel kedua, dapat diketahui bahawaTan Sri Jeffrey Cheah dilahirkan di Pusing, Perak. Beliau mempunyai enam orang adik-beradik. Beliau mendapat pendidikan tinggi di Victoria University of Technology, Australia. Selepas menamatkan pengajian, beliau memulakan kerjayanya sebagai akauntan di kilang pemasangan motor. Pada tahun 1974, beliau menubuhkan syarikat perlombongan bijih timah, iaitu Syarikat Sungei Way dengan modal sebanyak RM100000. Lima tahun kemudian, ketika berlaku kemelestan ekonomi, beliau menukar perusahaan bijih tersebut kepada perusahaan lombong kuari dan pasir dengan segera dan beliau berjaya menyelamatkan syarikat beliau. Selepas kemelesetan ekonomi berakhir, beliau mula melebarkan risiko syarikat dengan mempelbagaikan perniagaannya. Dalam keadaan ini, dapat menunjukkan kebijaksanaan beliau dalam merebut peluang yang merupakan salah satu cirri-ciri keusahawanan. Pada tahun 1984, beliau berjaya membawa Sunway Holding Berhad ke papan utama Bursa Saham Kuala Lumpur.

       Kebijaksanan beliau juga dapat dikukuhkan ketika kemelesetan ekonomi kembali pada tahun 1985 dan 1997. Kali ini, kesan yang dirasai lebih ketara dan Sunway Holding Berhad mengalami kerugian yang hampir melenyapkan dana pemegang sahamnya. Tan Sri Dr Jefferey Cheah cuba bertahan dan melakukan pelbagai cara untuk menjimatkan kos operasi syarikatnya. Beliau bersikap terus dengan kakitangannya dan kerap mengadakan pertemuan dengan kakitangan bagi membentangkan akaun syarikat. Beliau juga memotong gaji beliau sendiri dan mengurangkan perbelanjaan dan cara hidup mewah beliau. Beliau tetap menjaga kebajikan pekerja dengan membayar gaji mereka tepat pada waktunya dan ini telah menanamkan rasa cinta dan setia pekerja terhadap beliau.

       Daripda artikel kedua, dalam sesi bersama pelajar SMK Puchong, Tan Sri Jeffrey mengkongsi pengalamannya yang berharga dan bernarik kerana beliau beranggapan pendidikan ialah asas kejayaan dalam hidup. Dalam sesi tersebut, Tan Sri Jeffrey bercerita mengenai pengalaman hidup, perjalanan beliau sehingga berjaya menjadi ahli perniagaan yang disegani dan memberi motivasi kepada pelajar supaya berusaha bersungguh-sungguh dalam pelajaran untuk menjadi individu yang berjaya pada masa depan. Selain itu, beliau juga menasihati pelajar agar sentiasa berdisiplin dan bertanggungjawab dalam setiap perkara yang dilakukan. Pengkongsian ini dapat menunjukkan cirri-ciri keperibadian dan cirri –ciri keusahawanan beliau.

       Daripada artikel pertama pula, Tan Sri Dr. Jeffrey juga merupakan seorang dermawan.  Beliau melibatkan diri dalam beberapa persatuan kebajikan, seperti Yayasan Buah Pinggang Malaysia, Yayasan Hati Malaysia dan Persatuan Hakka Malaysia. Dua buah projeknya, iaitu Kolej Sunway dan Monash Universiti juga ditubuhkan sebagai institusi pendidikan bukan untung.

       Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah mempunyai rahsia kejayaan yang banyak. Antaranya, beliau ialah seorang yang suka belajar daripada kesilapan. Selain bergantung pada fakta, beliau juga tidak lupa memanfaatkan gerak hatinya dan mempergunakannya dalam membuat keputusan. Beliau juga tidak membiarkan emosi menguasai dirinya. Beliau juga suka dan berani mengambil risiko. Beliau juga mementingkan kebolehpercayaan dan integrity. Contohnya, beliau sentiasa memastikan segala hutang pada pihak bank dapat dijelaskan sepenuhnya.

       Kesimpulannya, selain merupakan usahawan yang berjaya, Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah juga memiliki peribadi unggul yang wajar dicontohi semua pihak. Beliau menderma untuk membantu golongan yang lemah serta berkongsi pengalaman untuk memotivasikan pelajar.

Kerjaya Tan Sri Syed Mokhtar al-Bukhary

       Blog ini diwujudkan melalui ulasan artikel “ Bantu Golongan Miskin Bandar”, “Rahsia Kejayaan Tan Sri Syed Mokhtar al-Bukhary’, artikel “Ciri-ciri Usahawan yang Berjaya” dan “Cinta itu Abadi: Mutiara Kata Tan Sri Syed Mokhtar al-Bukhary”.

       Daripada artikel “Ciri-ciri Usahawan yang Berjaya”, dapat disimpulkan bahawa cirri-ciri usahawan yang berjaya terdapat 25ciri,antaranya ialah komitmen dan keazaman, berinisiatif, melihat dan merebut peluang yang ada, berkeyakinan tinggi dan lain-lain. Usahawan yang saya pilih, Tan Sri Syed Mokhtar merupakan usahawan yang banyak memenuhi cirri-ciri usahawan, walaupun tidak memenuhi kesemua cirri itu. Tan Sri Syed Mokhtar ialah seorang usahawan yang banyak menderma dan banyak melakukan kerja-kerja amal. Selain itu, beliau juga usahawan Bumiputera yang paling kaya terkini. Kejayaan ini adalah berkat daripada latar belakang beliau yang mendorong semangat kegigihan beliau.

       Keadaan keluarga yang serba kurang menyebabkan beliau terpaksa menceburi diri dalam dunia pekerjaan dalam kehidupan awalnya. Beliau menolong ibunya menanm dan menjual sayur-sayuran serta menjual roti canai. Pengetahuan pengiraannya pula membantu bapanya melakukan buku simpanan harian. Keadaan hidup yang susah tidak menyebabkan beliau berasa rendah diri, malah merangsang semangat kegigihan dan ketahanannya. Keadaan ini menunjukkan cirri komitmen dan keazaman beliau yang dipupuk pada latar belakang yang susah itu.

              Pada tahun 1970an, perniagaan binatang ternankan bapanya merosot disebabkan penyakit kaki dan mulut.  Beliau dmengambil alih perniagaan bapanya dengan cirri-ciri usahawan yang berani dan menukarkannya kepada perniagaan daging kecil-kecilan. Dengan kreatif dan inovatifnya, beliau membeli daging yang tidak terjual, kemudian membungkusnya berserta denagan ais dan menjual semula kepada peniaga bumiputera dan restoran di sekitar Alor Setar. Kemudian, beliau beralih perniagaannya kepada perniagaan pengangkutan. Pada tahun 1972, beliau mendapat permit bagi empat buah lori Kelas A. Beliau juga mendapat pinjaman sebanyak RM110,000 daripada pihak MARA yang digunakannya bagi membeli dua buah lori Mercedes 911LS. Dengan itu, beliau memulakan perniagaan beras. Perniagaan ini berkembang pesat menjadi syarikat Bernas pada hari ini. Melalui pernyataan di atas, dapat diketahui bahawa Tan Sri Syed Mokhtar al-Bukhary merupakan seorang yang pandai merebut peluang yang ada. Beliau juga pandai menggunakan peluang yang ada, dengan mengambil sedikit risiko, iaitu pada ketika beliau beliau mengambil alih perniagaan bapanya yang hampir gagal.

       Cirri-ciri usahawan yang disenaraikan oleh para pengkaji hanya merupakan cirri atau sifat yang ada pada usahawan, manakala ushawan memiliki rahsia kejayaan sendiri. Tan Sri Syed Mokhtar mengatakan mutiara katanya, iaitu bersyukur, rendah diri, berusaha dengan tekun, dan lain-lain. Beliau sentiasa berasa rendah hati dan tidak pernah lupa dan bersyukur akan nikmat Allah. Malah, Tan Sri Syed Mokhtar Al Bukhari mengingatkan supaya berhati-hati dengan nikmat yang Allah kurniakan. “Kadang-kadang nikmat yang kita dapat boleh merosakkan kita. Kita kena kawal supaya nikmat tidak merosakkan kita. Yayasan Al Bukhary menjadi tempat untuk menempatkan lebihan yang boleh merosakkan diri kita,” pesan Tan Sri Syed Mokhtar.

       Selain menyumbang kepada bidang perniagaan, Tan Sri Syed Mokhtar juga banyak menyumbang pada pendidikan dan kebajikan rakyat, contoh yang terbaik ialah Yayasan Al-Bukhary. Yayasan al-Bukhary ditubuhkan sebagai badan kebajikan yang berperanan dalam membantu golongan miskin, menyokong perkembangan seni dan budaya Islam dan mengglakkan persefahaman antara peradaban. Yayasan al-Bukhary banyak membiayai pelajar miskin,dengan inisiatif seperti membiayai pelajar Muslim yang miskin dari sekeliling ASEAN belajar di Malaysia. Yayasan ini juga menjalankan pembinaan Kompleks al-Bukhary di Kedah yang berperanan sebagai kompleks yang lengkap dengan pelbagai kemudahan seperti masjid, pusat perubatan, pusat komuniti, rumah anak yatim, akademi khas bagi warga tua dan pusat pengajian tinggi. Yayasan Al-Bukhary bukan sahaja menyumbang pembangunan masyarakat termasuk pembinaan masjid dan rumah kebajikan, tetapi juga memainkan peranan di universiti dan hospital dengan membantu orang susah.

       Kesimpulannya, berdasarkan perceritaan di atas, beliau bukan sahaja ialah usahawan yang berjaya, tetapi juga memiliki peribadi unggul yang wajar dicontohi semua pihak.

Konsep Blog

Blog ini mengandungi artikel-artikel yang berkaitan dengan gelagat dan cirri-ciri usahawan dan merakamkan kejayaan usahawan-usahawan dalam menubuhkan kerjaya mereka. Blog ini akan merumuskan kegigihan, semangat dan titik-detik usahawan dalam meubuhkan perniagaan mereka. Secara  ringkasnya, blog ini akan menjelaskan pengaruh atau hubungkait cirri-ciri usahawan dalam kegiatan hidup mereka. Selain itu, blog ini juga mengenal pastii sama ada rahsia kejayaan usahawan terkandung dalam cirri-ciri atau gelagat usahawan atau tidak. Blog ini juga mencatatkan sumbangan -sumbangan yang disumbangkan oleh usahwaan, bukan sahaja kepada bidang perniagaan tetapi juga dalam bidang pendidikan dan kebajikan rakyat.

       Untuk menerangkan lebih lanjut, saya telah memilih Tan Sri Syed Mokhtar al-Bukhary dan Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah sebagai contoh Tan Sri Syed Mokhtar ialah seorang usahawan yang banyak menderma dan banyak melakukan kerja amal. Tan Sri Syed Mokhtar dilahirkan di Alor Setar, Kedah pada tahun 1951. Bapanya berasal dari Hadhramaut, Yemen sebelum berkahwin. Tan Sri Syed Mokhtar mempunyai tujuh orang adik-beradik dan dia ialah anak ketiga. Keadaan keluarga beliau adalah miskin semasa beliau masih kecil. Tan Sri Syed Mokhtar juga bukan orang yang berpendidikan tinggi. Walau bagaimanapun, keadaan keluarganya yang kurang berkemampuan telah mendorong dan member semangat kepada beliau untuk menjadi usahawan dan menjadikan beliau sebagai usahawan Bumiputera yang terkaya di Malaysia.

       Usahawan yang kedua ialah Tan Sri Dr. Jeffrey Cheah, Ketua Pegawai Eksekutif Kumpulan Sunway. Tans Sri Jeffrey Cheah dilahirkan di Pusing, Perak. Beliau mempunyai enam orang adik-beradik. Beliau mendapat pendidikan tinggi di Victoria University of Technology, Australia. Selepas menamatkan pengajian, beliau memulakan kerjayanya sebagai akauntan di kilang pemasangan motor. Pada tahun 1974, beliau menubuhkan syarikat perlombongan bijih timah, iaitu Syarikat Sungei Way dengan modal sebanyak RM100000.

              Saya memilih dua usahawan ini disebabkan kegigihan dan sikap tidak berputus asa mereka dalam menubuhkan kerjaya mereka. Perjalanan yang menujukan kepada berjaya tidak pernah mudah. Sebelum menemui atau memeluk peluang yang berjaya, mereka pernah menemui pelbagai rintangan tetapi mereka tidak berputus asa. Maklumat atau ulasan yang ditulis ini bertujuan untuk member panduan kepada masayarakat berdasarkan kisah perjuangan dan kegigihan usahawan. Dengan itu, berharap dapat memotivasikan sebahagian masyarakat yang berminat dalam bidang keusahawanan.

久违了的一首歌曲

不知是什么时候开始，我的记忆里模模糊糊地记得有一首歌曾经让我很感动。可是因为那首歌很少听见，我也没办法去记得一些什么，只是记忆里一直记得这首歌里有一段口白，叙说着一个让我非常感动的故事。我也隐约地记得那个故事是叙说，一个女人默默地在等待着她心爱的人。那段故事有一句话让我印象深刻，因为那是让我多么震撼的一句话，“ 等你等不到，我先走了。” 一句简单的句子却包含了一个女人满心盼望却永远都等不到的无奈和心酸。
经过了一番搜寻，我才终于找到这首叫什么名字。那是林慧萍的一首歌, “驿”。那时候的感动又随着这歌的播放回到我的心头。啊，久违的一首歌，久未有过的感动啊！

就一起用耳朵来聆听和感受一个故事带来的感动与震撼吧！

驛~~~林慧萍唱的蠻扣人心玄的一首歌
作詞：李姚　作曲：蔣三省    口白：黃舒駿
(口白)
火車站的候車室　時常坐著一位打扮整齊的中年婦人

手裡抱著一個老式皮箱　游目張望　似乎在期待什麼

第一次見到婦人是他高中的時候　每天夜裡從桃園通車到台北補習

深夜十一點回到桃園　婦人總是準時地坐在候車室的木椅上

等待著的姿勢　不安的眼神　端整的打扮　好像在等待著某一個約好的人

起先他沒有特別留意她　可是時間一久　尤其是沒有旅客的時候

婦人就格外顯的孤寂　有一天他終於下定決心　在候車室等待那婦人離去

一直到深夜落　一直到凌晨一點　婦人才站了起來

走到候車室的黑板前用粉筆寫著

「水：等你沒等到　我先走了！　英　留」


那時他才知道　原來候車室長久以來的這則留言是出自那婦人

後來車站的老人告訴他　婦人已經在候車室坐了二十幾年了

有人說她瘋了　有人說曾看見她打開皮箱　箱裡裝的是少女時代的衣服

大部分的人都說　在二十幾年前那個夜晚　英和她的水約好在車站碰面


要私奔到某一個不知名的地方　可是叫水的那個男人卻缺席了


有一天他回家的時候　不再看到英的影子　問了車站許多人但不知道為什麼


這風雨無阻的婦人那一天沒有來　第二天的清晨


英殘缺的身體被發現在鐵道上　皮箱滾到很遠的地方


旅客留言板上有她的字跡　只改了幾個字



「水：等你三十年　我先走了　英　留」


就這樣　斷了線　就真這樣　不再相見


飛出了時間　飛出天邊　飛到另外一個　沒有我的天


經過許多年　所有的眷戀　飄浮在時空裡　沒有終點


人生是一張　泛黃的相片　而我站在車站靜止的畫面

2 Cerita pendek

nama: Lim Kwee Ping
no. matrik: 212859
kursus: STID 1103  Aplikasi Komputer dalam Pengurusan
kumpulan: D

2 Cerita pendek

Dua orang kawan di gurun

C

erita ini ialah cerita daripada Arab. Terdapat dua orang rakan melancong di gurun. Dalam perjalanan itu, mereka bergaduh disebabkan suatu perkara yang remeh. Salah seorang terlalu marah, terus menampar rakannya.

Kawannya yang ditampar berasa sedih. Dia keluar daripada khemah bersendirian, dan menulis pada pasir tanpa berkata: “ Hari ini kawan baik saya menampar saya.”

Mereka meneruskan perjalanan mereka sehingga sampai di sebuah oasis. Mereka berhenti di sana untuk berehat dan bermandi. Pada ketika itu, kawan yang ditampar itu hampir lemas di sungai ketika bermandi. Nasib baik dia diselamatkan oleh rakannya.

Selepas diselamatkan oleh rakannya, dia keluarkan satu pisau dan mengukir di atas batu: “ Hari ini kawan saya selamatkan saya.” Rakannya berasa pelik, terus bertanya kepada dia : “ Mengapa saya menampar awak, awak hanya menulis atas pasir,tetapi sekarang awak mengukir atas batu?”

Dia menjawab rakannya dengan senyuman : “ Apabila dicederakan oleh rakan, harus dituliskan di tempat yang mudah lupa, angin akan bertiup and menghapuskannya. Tetapi kalau dibantu oleh eakan, kita perlu mengukir di hati, yang tidak dapat dihapuskan oleh angin, akan diingati dalam hati selama-lamanya.”

Kecederaan atau kesedihan yang dibawa oleh rakan yang baik  mungkin tidak sengaja, tetapi bantuan yang diberi adalah ikhlas. Melupakan kecederaan yang tidak sengaja, mengingati bantuan mereka yang ikhlas, akan mendapati rakan yang ikhlas di dunia akan semakin bertambah.

Separuh Rumah, Sepanjang Hayat

    

S aya dan Daisy ialah rakan baik, bukan sahaja rakan sekelas, juga mempunyai pengalaman yang hampir sama. Kami melalui pengalaman hidup seperti pendidikan, pekerjaan, perkahwinan , melahirkan anak, tambahan lagi kami juga menamatkan perkahwinan kami dengan bercerai. Yang berbeza adalah, penceraian adalah dibangkit oleh saya, tetapi Daisy adalah dipaksa oleh suaminya. Disebabkan perbezaan ini, keadaan selepas penceraian kami adalah berbeza.

Biarlah bercerita tentang saya dahulu. Disebabkan penceraian dicadangkan oleh saya, suami saya berasa kehormatannya sebagai lelaki diancam, oleh itu dia mendesak saya melepaskan hak menuntut harta benda kami. Pada masa itu, saya telah bersedia dalam perancangan penulisan saya, juga menandatangani perjanjian dengan pihak penerbit. Pada masa itu, saya hanya teringin untuk menamatkan perkahwinan yang tidak gembira ini, menumpukan perhatian saya dalam penulisan saya. Oleh itu, saya bersetuju dengan permintaannya, melepaskan hak saya menuntut harta benda kami, hanya membawa komputer riba dan pakaian saya berpindah keluar daripada rumah itu. Saya hanya meneruskan hidup saya dengan pendapatan dengan menyewa rumah daripada pendapatan penulisan saya.

Keadaan Daisy lebih rumit. Suaminya mempunyai kekasih di luar, kekasih suaminya mengugut suaminya untuk becerai dengan bunuh diri. Dalam keadaan terpaksa, suaminya brcerai dengannya. Sebagai rasa bersalah terhadap Daisy, pada mulanya suaminya bercadang untuk melepaskan harta bendanya kepada Daisy. Namun, kekasih suaminya tidak membenarkan suaminya melepaskan harta bendanya, menyebabkan rumah Daisy dengan suaminya dibahagi kepada dua bahagian, satu bahagian dimiliki Daisy, satu lagi milik suaminya, dan berkongsi rumah tamu dan dapur.

3 tahun kemudian, saya telah membeli rumah  sendiri dengan pendapatan daripad penulisan saya, tetapi Daisy masih tinggal bersama dengan bekas suaminya sekeluarga. Suatu hari, saya pergi rumahnya melawat dia. Sejak dia bercerai, saya jarang pergi rumahnya. Setiap kali saya pergi rumahnya, saya pun mempunyai perasaan yang tidak senang hati. Dulu, saya selalu pergi rumahnya, brsembang dengan dia. Kadang-kala, kami bersembang sampai lewat malam, dia akan suruh saya tinggal di rumahnya semalam. Dia juga akan suruh saya tidur dengan dia, dan suruh suaminya tidur di bilik sebelah. Namun,sekarang saya bersembang dengan dia,  terdengar pula suara daripada rancangan televisyen, dan suara perbualan bekas suaminya dengan kekasihnya itu. Kadang-kala, juga dapat dengar suara ketawa kekasih bekas suaminya. Saya tidak dapat membayangkan perasaannya pada masa itu.

Saya memang tidak dapat bertahan, terus bercadang kepada Daisy：“ Saya rasa awak juga pindah keluar seperti saya. Sewa sebuah rumah dulu, selepas itu kumpulkan duit untuk rumah sendiri. Keadaan awak sekarang terlalu seksanya.”

Daisy menunjukkan perasaan yang tidak puas hati, lalu menentang cadangan saya: “ Mengapa? Mengikut undang-undang, rumah ini adalah rumah saya, mengapa saya perlu menyerah kepada mereka？”

“Betul, mengikut undang-undang, ini adalah rumah awak. Tetapi awak selalu nampak mereka bersama, nampak mereka bergembira, awak tidak berasa tidak sedap hatikah? Kalau begitu, kenapa awak hendak begitu menyeksa diri?”

Daisy beragu-ragu seketika, lalu mengeluh: “ Saya pun pernah berfikir begitu. Tetapi apabila saya nampak rupa sombong wanita itu, saya pun rasa tidak puas hati. Dia sudah rampas suami saya, hendak rampas lagi rumah saya. Saya tidak puas hati! Biar terus begitu sahaja. Kami lihat kemudiannya siapa yang tidak tahan dulu.”

Saya masih teringin untuk menasihati Daisy lagi, tetapi melihat rupanya yang teguh pada pendiriannya, saya pun tidak berkata apa-apa lagi.

Dalam perjalanan pulang ke rumah saya, saya terfikir tentang Daisy, dan berasa kasihan terhadap dia. Pada masa yang sama, saya berada syukur terhadap keadaan saya. Nasib baik pada masa itu saya tidak merampas harta benda dengan suami saya, sanggup melepaskan hak terhadap harta benda itu. Walaupun saya kehilangan rumah yang patut milik saya, tetapi saya dapat meneruskan hidup saya dengan tenang dan gembira. Dengan itu, saya dapat melepaskan diri daripada pengalaman perkahwinan yang tidak gembira, meneruskan hidup yang baru. Sekarang saya juga mempunyai rumah sendiri dengan usaha saya sendiri.

Namum, melihat pada keadaan Daisy, pada perspektif undang-undang, dia memelihara hak dan kepentingannya. Namun, untuk memelihara sebahagian rumah itu, dia membazirkan tiga tahunnya bersama dengan bekas suaminya, dengan kekasih itu lagi. Kemungkinan dia akan teruskan keadaan ini tiga tahun lagi, juga mungkin sepanjang hayatnya juga. Untuk memelihara hak itu, adakah pengorbanannya berbaloi?